امام رضا (علیه السّلام): هر خاکی همچون مردار، خون و ذبح شدة بی‌نام خدا حرام است، مگر خاک قبر حسین(علیه السّلام) که درمان هر درد است. 1
امام صادق (علیه السّلام): در خاک قبر حسین (علیه السّلام) شفای هر درد است و آن دوای بزرگتر است. 2
امام صادق (علیه السّلام): سجده بر تربت حسین(علیه السّلام) حجاب‌های هفتگانه را کنار می‌زند.3
امام صادق (علیه السّلام): کام فرزندان خود را با تربت حسین(علیه السّلام) بردارید، که این تربت امان است .4
امام صادق (علیه السّلام): در خاک قبر حسین (علیه السّلام) شفا است، حتی اگر به اندازه سر میل (میلی که با آن سرمه می‌کشند) باشد.5

امام صادق (علیه السّلام): کسی که بیماری بر او عارض شده باشد، قبل از خوردن هر دارویی، تربت قبر امام حسین(علیه السّلام) را بخورد، خداوند منان او را از آن مرض شفا می‌دهد، مگر از مرگ. 6
امام رضا (علیه السّلام) : تربت امام حسین(علیه السّلام) به اذن خدا موجب حفظ مال می‌باشد.7
امام صادق (علیه السّلام): هرگاه از سلطان و حاکمی ترس داشتی، یا ترس دیگری در تو پیدا شد، از منزل بیرون بیا، در حالی که تربت حسین (علیه السّلام) را همراه داری. چون آن را بر می‌داری بگو: خدایا این تربت قبر حسین(علیه السّلام) ولی و فرزند ولی توست که به منظور حفظ از آنچه خوف دارم برداشته‌ام.8
امام صادق (علیه السّلام): تربت امام حسین (علیه السّلام) شفای درد است مگر در سه حالت که تربت فاسد گشته و اثر خود را از دست می‌دهد:
الف) آنچه که با تربت مخلوط می‌گردد شبهه ناک یا آلوده باشد
ب) مصرف کننده تربت اعتقاد به شفای تربت نداشته و یا تردید داشته باشد
ج) شیاطین و یا اجنه (جن‌ها) از اهل کفر تربت را مسح نموده و آن را فاسد کنند.
پس برای سالم ماندن تربت می‌بایست پس از دریافت، آن را پنهان کرد و بر آن نام پروردگار را بسیار خواند و دمید.
امام صادق (علیه السّلام): بر عهده شخص غنی است که در سال دو مرتبه و فقیران در سال یک مرتبه به زیارت قبر امام حسین (علیه السّلام) بروند.9
امام صادق (علیه السّلام): قبر حضرت امام حسین (علیه السّلام) را زیارت کنید، اگر چه سالی یک بار باشد. 10
امام صادق (علیه السّلام): هرگاه خواستی امام حسین (علیه السّلام) را زیارت کنی، با حالتی اندوهگین و پر رنج، خاک آلود و پژمرده، گرسنه و تشنه زیارت کن. چون حسین (علیه السّلام) این گونه شهید شد. 11
امام صادق (علیه السّلام): زیارت حسین بن علی (علیه السّلام) بر هرکسی که او را از سوی خداوند امام می‌داند واجب است. 12
امام باقر (علیه السّلام) : هرکس امام حسین (علیه السّلام) را در حالت خوف و هراس زیارت کند، خداوند او را از هراس قیامت ایمن می‌دارد. 13
امام صادق (علیه السّلام): وقتی خانه و منزلت دور بود و از نزدیک نتوانستی به زیارت امام حسین (علیه السّلام) و دیگر ائمه نائل گردی، بر بالای بام منزل برو، دو رکعت نماز بخوان و با اشاره به قبور ومزار ما سلام بده، که سلام تو به ما خواهد رسید. 14
امام صادق (علیه السّلام): کسی که دوست دارد در روز قیامت بر سفره‌های نور بنشیند، پس باید از زوار حسین بن علی (علیه السّلام) باشد. 15
امام صادق (علیه السّلام): خداوند منان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوار امام حسین (علیه السّلام) نازل می‌فرماید و خدمتکاران ایشان فرشتگانند. هیچ بنده‌ای از بندگان خداوند حاجتی از حوائج دنیا و آخرت را از خداوند متعال درخواست نمی‌کنند مگر آنکه خدا به او عطا می‌فرماید. 16
امام صادق (علیه السّلام): کسی که می‌خواهد در همسایگی رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و حضرت علی و فاطمه علیهم السلام باشد، زیارت حسین بن علی(علیه السّلام) را ترک نکند. 17
امام باقر (علیه السّلام): کسی که دوست دارد محل زندگی و منزلش بهشت باشد، ‌پس زیارت مظلوم کربلا را ترک نکند. 18
امام صادق (علیه السّلام): زیارت قبر امام حسین (علیه السّلام) افضل اعمال است. 19
امام موسی کاظم (علیه السّلام): هرکس قبر حسین (علیه السّلام) را زیارت کند در حالی که او را بشناسد، خدای تعالی تمامی گناهان او را می‌بخشد. 20
امام باقر (علیه السّلام): کسی که از روی شوق و ذوق به زیارت امام حسین (علیه السّلام) برود، خداوند متعال هزار حج و هزار عمره قبول شده برایش می‌نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهدای بدر و اجر هزار روزه‌دار و هزار صدقه قبول شده و آزاد کردن هزار بنده برایش منظور می‌شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتی که کمترین آن شیطان است محفوظ ماند و خداوند متعال فرشتة کریمی را بر او می‌گمارد تا او را از هر طرف نگهبانی کند و چنانچه در بین سال بمیرد، فرشتگان رحمت الهی بر او حاضر و پس از غسل و کفن او، برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش او را همراهی می‌کنند.
آنگاه روزنه‌ای به طول شعاع چشم در قبرش ایجاد می‌نمایند. او را از فشار قبر ایمن داشته و از خوف و ترس دو فرشته نکیر و منکر دور سازند و برایش دری به سوی بهشت گشوده و نامه اعمالش را به دست راستش بدهند و تا روز قیامت نوری به وی اعطا می‌شود که از پرتو آن مغرب و مشرق روشن گردد. پس منادی ندا می‌کند: این کسی است که از روی شوق و ذوق حضرت امام حسین (علیه السّلام) را زیارت کرده است. پس از این ندا، همه به او غبطه خورده و آرزو می‌کنند که ای کاش آنان نیز زائر حسین بن علی (علیه السّلام) بودند. 21
امام صادق (علیه السّلام): کسی که به زیارت قبر امام حسین (علیه السّلام) برود و به حق آن حضرت آگاهی داشته باشد، مانند کسی است که سه حج با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) انجام داده باشد. 22
امام رضا (علیه السّلام) : ‌زیارت قبر حسین (علیه السّلام) معادل یک عمره مقبول می‌باشد. 23
امام صادق (علیه السّلام): کسی که از روی شوق به زیارت قبر حسین (علیه السّلام) برود روز قیامت خداوند متعال او را از جمله آمنین محسوب می‌فرماید و نامة عمل او را به دست راستش می‌دهد و در زیر پرچم حسین (علیه السّلام) بوده تا داخل بهشت شود. پس حق تعالی او را در درجه و مرتبه خودش مکان می‌دهد. به درستی که خداوند متعال عزیز و حکیم می‌باشد. 24
امام صادق (علیه السّلام): کسی که امام حسین (علیه السّلام) را زیارت کرده و قصدش خداوند عزوجل باشد، جبرئیل، میکائیل و اسرافیل او را همراهی نموده تا به منزلش وارد شود. 25
امام صادق (علیه السّلام): هر که عارفانه قبر حسین (علیه السّلام) را زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد. 26
امام رضا (علیه السّلام): کسی که قبر حسین (علیه السّلام) را در کنار فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را در بالای عرش زیارت نموده است. 27
امام باقر (علیه السّلام): امر کنید شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی (علیه السّلام) ، زیرا زیارت آن حضرت رزق و روزی را زیاد و عمر را طولانی کرده و بلاها را از امور دنیوی دور می‌سازد. 28
امام صادق (علیه السّلام): کسی که قبر حسین (علیه السّلام) را زیارت نکند از خیر کثیر محروم مانده و از عمرش یک سال کم می‌شود. 29
امام صادق (علیه السّلام): کسی که به زیارت قبر حضرت حسین (علیه السّلام) رفته در حالی که به حق آن حضرت آگاه باشد، حق تعالی اجر و ثواب کسی که هزار بنده را آزاد کرده است به او می‌دهد. او مانند کسی است که هزار اسب را زین کرده و لجام زده و در راه خدا با آنها جهاد کرده باشد. 30
امام صادق (علیه السّلام): زائر امام حسین (علیه السّلام) در روز قیامت، صد نفر را که همگی اهل دوزخ و در دنیا از مسرفین هستند شفاعت می‌کند. 31
امام صادق (علیه السّلام): هیچ اندوهگینی به زیارت قبر امام حسین (علیه السّلام) نمی‌رود، مگر آن که خداوند متعال اندوهش را برطرف کرده و حاجتش را روا می‌سازد. 32
امام صادق (علیه السّلام): کسی که حسین (علیه السّلام) را در روز عاشورا زیارت کند، بهشت برای او واجب است. 33
امام صادق (علیه السّلام): کسی که حسین (علیه السّلام) را در عاشورا زیارت کند، مثل کسی است که در پیش روی آن حضرت به خون خویش بغلتد. 34
امام صادق (علیه السّلام): کسی که حضرت امام حسین (علیه السّلام) را در نیمه شعبان، شب عید فطر و شب عرفه در یک سال زیارت کند، خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول به وی داده و هزار حاجت از حوائج دنیا و آخرتش را روا می‌سازد. 35
امام صادق (علیه السّلام): کسی که قبر مطهر حضرت امام حسین (علیه السّلام) را در نیمه شعبان زیارت کند، حق تعالی گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌بخشد. 36
امام صادق (علیه السّلام): روز قیامت منادی ندا می‌کند: شیعیان آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در کجا هستند؟ پس از میان مردم، گردن‌هایی کشیده شده و افرادی به پای خیزند که عدد آنها را غیر از خداوند، کس دیگری نمی‌داند. پس منادی ندا می‌کند: زوار قبر حضرت امام حسین (علیه السّلام) در کجا هستند؟ خلق بسیاری به پای خیزند. پس به ایشان گفته می‌شود. دست هرکس را که دوست دارید بگیرید و آنها را به بهشت ببرید. آنگاه شخصی که جزء زائرین است، هرکس را که بخواهد گرفته و به بهشت می‌برد. بدون اینکه مانعی در بین باشد.
امام رضا (علیه السّلام): اگر بر امام حسین (علیه السّلام) آنچنان گریه کنی که اشک بر گونه ات روان شود، هر گناه کوچک و بزرگت از جانب خداوند آمرزیده می‌شود. 37
امام رضا (علیه السّلام): هرکسی دربارة حسین (علیه السّلام) مرثیه بسراید، خداوند بهشت را بر او واجب می‌کند و او را می‌آمرزد. 38
امام صادق (علیه السّلام): هرکس که یک بیت شعر دربارة ما بگوید، خداوند برای او خانه‌ای در بهشت بنا می‌کند. 39
امام صادق (علیه السّلام): هر که آب بنوشد و حسین بن علی (علیه السّلام) را یاد کند و قاتل او را لعن نماید برای او هزار حسنه نوشته می‌شود و هزار گناه از او محو می‌گردد. 40

پی نوشت ها :

1. سفینه البحار ج 2 ص 103
2. من لایحضره الفقیه ج 2 ص 599
3. بحارالانوار ج 82 ص 153 و 334
4. وسائل الشیعه ج 10 ص 410
5. کامل الزیارات ص 835
6. کامل الزیارات ص 835
7. کامل الزیارات ص 845
8. کامل الزیارات ص 858
9. کامل الزیارات ص 888
10. کامل الزیارات ص 896
11. کامل الزیارات ص 210
12. وسائل الشیعه ج 10 ص 346
13. کامل الزیارات ص 873
14. کامل الزیارات ص 125
15. کامل الزیارات ص442
16. کامل الزیارات ص 443
17. کامل الزیارات ص 446
18. کامل الزیارات ص 447
19. کامل الزیارات ص 480
20. کامل الزیارات ص 450
21. کامل الزیارات ص 468
22. کامل الزیارات ص 460
23. کامل الزیارات ص508
24. کامل الزیارات ص 465
25. کامل الزیارات ص 475
26. امالی ـ ص 197
27. کامل الزیارات ص 484
28. کامل الزیارات ص 494
29. کامل الزیارات ص496
30. کامل الزیارات ص 545
31. کامل الزیارات ص 548
32. کامل الزیارات ص 553
33. کامل الزیارات ص 174
34. کامل الزیارات ص 174
35. کامل الزیارات ص 565
36. کامل الزیارات ص 598
37. نفس الهموم ص 11
38. رجال طوسی ص 289
39. وسایل الشیعه/ ج 10/ ص 467
40. امالی، صدوق، ص 122

دانشمند شهید و واعظ شهیرمرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ احمدکافی خراسانی(ره) فرمود :
مرحوم حاج شیخ مهدی مازندرانی(ره) درکربلا زندگی می کردند که حدود پنجاه سال در رواق حرم امـام حسین (ع) منبرمی رفتند . ایشان چند جلدکتاب به نام های کوکب الدّری ، معال السبطین ، شجر? طوبی وآثارالحسین(ع) به نگارش درآوردند . درکتاب آثار الحسین(ع) ایشان آمده است که :
در مازندران فردی به نام ملّا عبّاس چاووش زندگی می کرد که هر سال پرچمی بر دوش گرفته و هـمراه عـدّه ای از مردم به دنبال این پرچم چاووشیش عازم کربلا می شدند .
برای او یک سال مشکلی پیش آمد که تصمیم گرفت که به کربلا نرود ، حدود سی نفر از جوانان روستا آمدند وگفتند : ملّا عبّاس بیا به کربلا برویم .گفت : من امسال گرفتاری ای دارم که نمی توانم بیایم ، آن جوانان به اوکمک کردند تا گرفتاری اش برطرف گردد.
ملّا عبّاس چاووش پرچم را برداشت وگفت : هرکِه دارد هوس کربُبَلا بسم الله . ملّا عبّاس چاووش به راه افتاد ، جمعّیتی ازمردم از اطراف هم جمع شدند وشهر به شهر را طی کردند تا اینکه به نزدیکی های کربلا رسیدند و درمنزلگاهی توّقف کردند . سرشب ملّا عبّاس گفت : رفقا امشب چـه شبـی است ؟
گفتند : امشب شب جمعه است . گفت : رفقا آن چراغها را می بینید ؟ گفتند : آری . گفت : آن چراغهــا ، چراغ های گلدسته های حرم امام حسین(ع) است . یک منزل بیشتر تا کربلا نمانده ، می دانم خسته اید امّا بیایید چون امشب شب جمعه ( شب زیارتی امام حسین (ع) ) است این منزل را هم بیایید برویم تا شب جمعه ، امام حسین(ع) را زیارت کنیم .
همه مشرّف صحن امام حسین(ع) شدند ، همین که رسیدند جوانان دورش را گرفتند وگفتند : ملّا عبّاس یادت هست شب های جمعه که ما در مازندران در ده مان بودیم ، دورت جمع می شدیم و تـو نـوحه می خـواندی ، ما هم برای امام حسین(ع) سینه می زدیم ، امشب هم شب جمعه است که به کربلا ، به صحن وسرایش آمدیم .
گفت : چَشْم ، امشب هم برایتان نوحه می خوانم .
ملّا عبّـاس می گـوید : مــن بـا خــودم گـفتـم بـه حـرم امـام حسین(ع) مـی روم و بــرایـشان زیـارت می خوانم ، بعـد بالای سـر امـام حسیـن(ع) می رویم و دفتـرچـ? نوحه ام را بـاز می کنـم ، هـر نوحــه ای که آمـد ، همـان را می خوانم .
گفت : بالای سرامام حسین(ع)آمدیم دفترچ? نوحه ام را درآوردم ، وقتی بازش کردم دیدم سرصفحه نوح? علی اکبر(ع)آمد ، فهمیدم این اشار? خودِ ابی عبدالله(ع)است .گفت : نوح? علی اکبر(ع) را خواندم ، حالا شما مناسبت ها را ببینید ؛ این جوانان ، سفر اوّلشان ، حرم امام حسین(ع) ، دل شب جمعه و نوحه علی اکبر(ع) ، چه حالی پیداکردیم . بعد به رفقا گفتم بس است ، برویم استراحت کنیم . همه به منزلگاه آمدیم ، خسته و مانده افتادیم وخوابمان برد .
ملّا عبّاس می گوید : تا خوابم برد ، در عالم رؤیا دیدم کسی درِ اتاق را مـی زنـد ، من برخــاستم کـه ببینم کیست . دیـدم غـلام سیـاهی است ، به مـن سلام کرد وگفـت : ملّا عبّـاس چـاووش شمـایید ؟ گفتم : بله .گفت : آقا فرمودند به رفقا بگوییدآماده شوند ، ما می خواهیم به دیدن شما بیاییم . گفتم : آقا کیست ؟
گفت : آقاکیست ،آقا همانی است که این همه راه را به عشق و علاقة او آمده اید .گفتم :آقـا امـام حسین(ع) را می گویی .گفت :آری .
گفتم : امام حسین(ع) می خواهند اینجا بیایند .گفت :آری .
گفتم : کجا هستند ؟ ما برای پا بوسی شان می رویم .گفت : نه آقا فرموده من خودم می آیم .
ملّا عبّاس می گوید : در عـالم رؤیا رفقـایم را خبرکردم ، همه مؤدّب نشـستیم کـه الآن آقا می آیند .
طولی نکشید که دیدم درِاتاق باز شد ، مثل اینکه خورشید طلوع کرده بود ، نوری ظاهرشد . من و رفقایم آمدیم بلند شویم که آقا اشاره کرده و فرمودند : ملّا عبّاس شما را جان حسین(ع) بنشینید !
شماخسته اید ، تازه رسیده اید راحت باشید . احوال یک یک ما را پرسیدند . ناگاه فرمودند : ملّا عبّاس.
گفتم : بله آقاجان . فرمود : می دانی چرا امشب اینجا آمدم ؟ گفتم: نه آقـاجـان . فـرمود : من بـا شمـا سه کار داشتم .گفتم : آقا جانم چیست ؟
فرمود : اولاً بدانید هرکِه زائر ما باشد ، ما هم به دیدنش می رویم .
فرمود : ملّا عبّـاس کار دوّم هم این است که شب هــای جمعـه وقتی در مـازندران جلسـه دارید و دور هـم جمع می شوید ، پیرمردی دمِ در می نشیند وکفش ها را مرتّب می کند ، سلام حسین(ع) را به او برسان !
امام(ع) فرمود : ملّا عبّاس کار سوّم هم این است که آمدم به تو بگویم : اگردو مرتبه رفقایت را شب جمعه به حرم آوردی .گفتم : بله آقا . دیدم بغض راه گلویشان را گرفـت .گفتم : آقـا جان چه شد ؟ فـرمـود : ملّا عبّـاس اگر دو مرتبه رفقایت را شب جمعه به حرم آوردی و خواستی نوحه بخوانی ، دیگر نوح? علی اکبر(ع) را نخـوان .گفتـم : چرا نخـوانم ، مگر بد خـواندم ، غلـط خـواندم ؟ ! فـرمود : نه .گفتم : پس چـرا نخـوانم ؟
فرمود : ملّا عبّاس ، مگر نمی دانی شب های جمعه مادرم فاطمه زهرا (س) به کربلا می آید .
شب های جمعه فاطمه (س) ، با اضطراب و واهمه
آیــد بــه دشت کربلا گــوید حسین(س) من چـه شد ؟
گردد به دور خیمـــه گـاه ، آیــد میــان قتلگـــاه
گوید حسین(ع) من چه شد ، نور دو عین من چه شد ؟

در این نوشتار تعدادی از احادیثی که در باره امام حسین (ع) که در سایت آیت‌الله محمدتقی بهجت آمده، منتشر می‌شود.

1- حریم پاک

عن النبى (ص) قال: … و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة. (1بحارالانوار، ج 98، ص 115)
پیامبر اسلام (ص) در ضمن حدیث بلندى مى‌فرماید: کربلا پاک‌ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‏‌ها است والحق که کربلا از بساط هاى بهشت است.

2- سرزمین نجات

قال رسول الله صلى الله علیه و آله: یقبر ابنى بأرض یقال لها کربلا هى البقعة التى کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التى علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فى الطوفان. (کامل الزیارات، ص269، باب 88، ح 8 )
پیامبر خدا (ص) فرمود: پسرم حسین در سرزمینى به خاک سپرده مى‏شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازى که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.

3- مسلخ عشق‏

قال على علیه السلام: هذا … مصارع عشاق شهداء لا یسبقهم من کان قبلهم ولا یلحقهم من کان بعدهم.(تهذیب، ج 6، ص73 )
حضرت على علیه السلام روزى گذرش از کربلا افتاد و فرمود: اینجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است. شهیدانى که نه شهداى گذشته و نه شهداى آینده به پاى آنها نمى‏رسند.
امیرالمومنین علیه السلام خطاب به خاک کربلا فرمود: چه خوش‌بویى اى خاک! در روز قیامت قومى از تو به پا خیزند که بدون حساب و بى‌درنگ به بهشت روند

4- عطر عشق‏

قال على علیه السلام: واها لک ایتها التربة لیحشرن منک قوم یدخلون الجنة بغیر حساب. (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 4، ص 169? )
امیرالمومنین علیه السلام خطاب به خاک کربلا فرمود: چه خوش‌بویى اى خاک! در روز قیامت قومى از تو به پا خیزند که بدون حساب و بى‌درنگ به بهشت روند.

5- ستاره سرخ محشر

قال على بن الحسین علیه السلام: تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدرى و تنادى انا ارض الله المقدسة الطیبة المبارکة التى تضمنت سیدالشهداء و سید شباب اهل الجنة. (ادب الطف، ج 1، ص 236، )
امام سجاد علیه السلام فرمود: زمین کربلا در روز رستاخیز، چون ستاره مرواریدى مى‏درخشد و ندا مى‏دهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.

6- کربلا و بیت المقدس‏

قال ابوعبدالله علیه السلام: الغاضریة من تربة بیت المقدس. (6کامل الزیارات، ص 269، باب 88، ح7 )
امام صادق علیه السلام فرمود: کربلا از خاک بیت المقدس است.

7- فرات و کربلا

قال ابوعبدالله: ان أرض کربلا و ماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارک و تعالى… (بحارالانوار، ج 98، ص 109 )
امام صادق علیه السلام فرمود: سرزمین کربلا و آب فرات، اولین زمین و نخستین آبى بودند که خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشید.

8- کربلا کعبه انبیاء

قال ابوعبدالله علیه السلام: لیس نبى فى السموات والارض و الا یسألون الله تبارک و تعالى ان یوذن لهم فى زیارة الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج. (مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244 )
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ پیامبرى در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این که مى‏خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهى به کربلا فرود آیند و گروهى از آنجا عروج کنند.

9- کربلا، مطاف فرشتگان‏

قال ابوعبدالله علیه السلام: لیس من ملک فى السموات والارض إلا یسألون الله تبارک و تعالى ان یوذن لهم فى زیارة الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج. (مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244)
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ فرشته‏اى در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این که مى‏خواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شود، چنین است که همواره فوجى از فرشتگان به کربلا فرود آیند و فوجى دیگرعروج کنند و از آنجا اوج گیرند

10- راه بهشت‏

قال ابوعبدالله علیه السلام: موضع قبرالحسین علیه السلام ترعة من ترع الجنة. (کامل الزیارات، ص 271، باب 89، ح 1? )
امام صادق علیه السلام فرمود: جایگاه قبر امام حسین علیه السلام درى از درهاى بهشت است.

ادامه مطلب در اینجا

نقش آمار در ارایه سیمای روشن?تر از هر موضوع و حادثه، غیرقابل انکار است؛ لیکن در حادثه کربلا و مسایل قبل و بعد از آن، با توجه به اختلاف نقلها و منابع،
نمی?توان در بسیاری از جهات، آمار دقیق و مورد اتفاق ذکر کرد و آن?چه نقل شده، گاهی تفاوتهای بسیاری با هم دارد. در عین حال بعضی از مطالب آماری، حادثه
کربلا را گویاتر می?سازد. به همین دلیل به ذکر نمونه?هایی از ارقام و آمار این واقعه جاویدان می?پردازیم:
- مدت قیام امام حسین(ع) از روز امتناع از بیعت با یزید تا روز عاشورا 175 روز طول کشید: 12 روز در مدینه، 4 ماه و 10 روز در مکه، 23 روز بین راه مکه تا کربلا
و 8 روز در کربلا (2 تا 10 محرم).
- منزلهایی که بین مکه تا کوفه بود و امام حسین(ع) آنها را پیمود تا به کربلا رسید 18 منزل بود (معجم?البلدان).
- فاصله منزلها با هم سه فرسخ و گاهی پنج فرسخ بود.
- منزلهای میان کوفه تا شام 14 منزل بود که اهل?بیت را در حال اسارت از آنها عبور دادند.
- نامه?هایی که از کوفه به امام حسین(ع) در مکه رسیده و او را دعوت به آمدن کرده بودند 12000 نامه بود (طبق نقل شیخ مفید).
- بیعت?کنندگان با مسلم بن عقیل در کوفه 18000 نفر یا 25000 نفر و یا 40000 نفر گفته شده است.
- شهدای کربلا از اولاد ابی?طالب که نامشان در زیارت «ناحیه مقدسه» آمده است 17 نفر، شهدای کربلا از اولاد ابی?طالب که نامشان در زیارت ناحیه نیامده
است 13 نفر، سه نفر هم کودک از بنی?هاشم شهید شدند، جمعاً 33 نفر. این افراد به شرح ذیل?اند: امام حسین(ع)، اولاد امام حسین(ع) 3 نفر، اولاد علی(ع)
9 نفر، اولاد امام حسن(ع) 4 نفر، اولاد عقیل 12 نفر، اولاد جعفر 4 نفر.
- غیر از امام حسین(ع) و بنی?هاشم، شهدایی که نامشان در زیارت ناحیه مقدسه و برخی منابع دیگر آمده 82 نفرند. غیر از آنان، نام 29 نفر دیگر در منابع
متأخر آمده است.
- جمع شهدای کوفه از یاران امام 138 نفر هستند. تعداد 14 نفر از جمع این جناح حسینی، غلام بوده?اند.
- شهدایی که سرهایشان بین قبایل تقسیم شده و از کربلا به کوفه برده شدند 78 نفر بودند. تقسیم سرها به این صورت بود: قیس بن اشعث، رئیس بنی?
کنده 13 سر، شمر رئیس هوازن 12 سر، قبیله بنی?تمیم 17 سر، قبیله بنی?اسد 16سر، قبیله مذحج 6 سر، افراد متفرقه از قبایل دیگر 13 سر.
- پس از شهادت حسین(ع) 33 زخم نیزه و 34 ضربه شمشیر، غیر از زخمهای تیر بر بدن آن حضرت بود.
- شرکت کنندگان در اسب تاختن بر بدن امام حسین 10 نفر بودند.
- سپاهیان کوفه 33 هزار نفر بودند که به جنگ امام حسین(ع) آمدند. تعداد آن سپاهیان در ابتدا 22 هزار بودند که به این صورت آمدند: عمرسعد با 6000 نفر،
سنان با 4000 نفر، عروه بن قیس با 4000 نفر، شمر با 4000 نفر، شیث بن ربعی با 4000 نفر، آن?چه بعداً اضافه شدند: یزید بن رکاب کلبی با 2000 نفر، حصین
بن نمیر با 4000 نفر، مازنی با 3000 و نصر مازنی با 2000 نفر.
- سیدالشهداء روز عاشورا برای 10 نفر مرثیه خواند و در شهادتشان سخنانی فرمود و آنان را دعا، یا دشمنان آنان را نفرین کرد. اینان عبارتند از: علی اکبر،
عباس، قاسم، عبدالله بن حسن، عبدالله طفل شیرخوار، مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر، حربن یزید ریاحی، زهیر بن قین و جون. و در شهادت دو نفر بر آنان
درود و رحمت فرستاد: مسلم و هانی.
- امام حسین(ع) بر بالین 7 نفر از شهدا پیاده رفت: مسلم بن عوسجه، حر، واضح رومی، جون، عباس، علی?اکبر، قاسم.
- سر سه شهید را روز عاشورا به جانب امام حسین(ع) انداختند: عبدالله بن عمیر کلبی، عمرو بن جناده، ابن ابی شبیب شاکری.
- سه نفر را روز عاشورا قطعه قطعه کردند: علی?اکبر، عباس، عبدالرحمن بن عمیر.
- مادر 9 نفر از شهدای کربلا در روز عاشورا حضور داشتند و شاهد شهادت پسرشان بودند: رباب مادر عبدالله بن حسین، زینب مادر عون بن عبدالله جعفر،
رمله مادر قاسم بن حسن، بنت شلیل جبلیه مادر عبدالله بن حسن، رقیه مادر عبدالله بن مسلم، مادر محمد بن ابی سعید بن عقیل، مادر عمرو بن جناده، ام
وهب مادر عبدالله بن وهب کلبی، شهید مطهری(ره) این مطلب را جز تحریفات عاشورا می?دانند.
- 5 کودک نابالغ در کربلا شهید شدند: عبدالله طفل شیرخوار امام حسین، عبدالله بن حسن، محمد بن ابی سعید بن عقیل، قاسم بن حسن، عمرو بن جناده
انصاری.
- 5 نفر از شهدای کربلا از اصحاب رسول خدا(ص) بودند: انس بن حرث کاهلی، مسلم بن عوسجه، هانی بن عروه، حبیب بن مظاهر، عبدالله بن بقطر عمیری.
- در رکاب سیدالشهداء تعداد 15 غلام شهید شدند: نصر و سعد (از غلامان علی(ع))، منحج (غلام امام مجتبی(ع))، اسلم و قارب (غلامان امام حسین(ع))
حرث غلام حمزه، جون غلام ابوذر، رافع غلام مسلم ازدی، سعد غلام عمر صیداوی، سالم غلام بنی?المدینه، سالم غلام عبدی، شوذب غلام شاکر، شیب غلام
حرث جابری، واضح غلام حرث سلمانی. این 14 نفر در کربلا شهید شدند. سلمان غلام امام حسین(ع) را نیز آن حضرت به بصره فرستاد و آنجا شهید شد.
- 2 نفر از یاران امام حسین(ع) روز عاشورا اسیر و شهید شدند: سوار بن منعم و موقع بن ثمامه صیداوی.
- 4 نفر از یاران امام در کربلا پس از شهادت آن حضرت به شهادت رسیدند: سعد بن حرث و برادرش ابوالحتوف، سوید بن ابی مطاع که مجروح بوده و محمد بن
ابی سعید بن عقیل.
- 7 نفر در حضور پدرشان شهید شدند: علی?اکبر، عبدالله بن حسین، عمرو بن جناده، عبدالله بن یزید، مجمع بن عائذ، عبدالرحمن بن مسعود.
- 5 نفر زن از خیام حسینی به طرف دشمن بیرون آمده و حمله یا اعتراض کردند: کنیز مسلم بن عوسجه، ام وهب زن عبدالله کلبی، مادر عبدالله کلبی، زینب
کبری، مادر عمرو بن جناده.
زنی که در کربلا شهید شد مادر وهب (همسر عبدالله بن عمیر کلبی) بود.
زنانی که در کربلا بودند: زینب، ام?کلثوم، فاطمه، صفیه، رقیه، ام هانی.

اِنَّ الصَّفا وَ المَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللّهِ ...(بقره/158)
در حجّ، هفت بار و هر بار 378 متر، میان صفا و مروه، سعی می‌کنی و سعی یعنی به هروله رفتن برای کشف تجربه‌ای هاجروار در دستیابی به آب حقیقت.
نماز عشق را در فاصله رکن و مقام می‌خوانی و آنگاه آهنگ سعی می‌کنی، میان صفا و مروه، به یاد هروله هاجر کربلا، زینب – درود خدا بر او - از علقمه تا گودال قتلگاه.

دوباره به رکن، مقام، صفا، مروه، مشعر، عرفات و میقات بیندیش تا حقیقت نهفته در این کلمات را دریابی.
و مگر نه این است که در همیشه‌ترین کتاب، صفا و مروه را "شعار "خوانده است، و هر شعار یعنی نماد و اشارتی به سوی یک حقیقت.
"رکن" حسین است و "مقام" عباس.
آرامگاه عباس "صفا"ست و آرامگه حسین "مروه".
شعائر حج را دانستی، حقایقش را نیز بدان. تو آنگاه حَج‌ات مقبول افتد در طواف، که سعی صفا و مروه کنی در حقیقت، که زیارت بین رکن و مقام است و مگر نشنیده‌ای که گفته‌اند حجّت زمان آنگاه که بیاید در بین رکن و مقام تکیه بر کعبه نهد و قیام بیآغازد مابین رکن و مقام.

آری! مقام عباس است و از آنجا که بگذری باید در عرفات به عرفان خویش پردازی، عرفه را پشت سر نهی تا شایسته قربانی کردن جان به جانان شوی آنگاه خود را از احرام درآور.
”تو که شیعه ولایتی، بدان که زیارت عباس و عشق به عباس اگر نداشته باشی شیعه‌گری ندانی که در حجّ شیعه، رکن و مقام جایگاه خاص دارد و چنین است سعی صفا و مروه که اگر سعی صفا و مروه نکنی به مشعر نرسی و چون به مشعر نرسیدی در عرفات درنیایی و چون در عرفات نیایی، به معرفت نرسی."

آری حسین "ثار الله" است و عباس، ثار الولایه". عباس، آینه حسین است و حسین، آینه خدا و عباس، خدا را در حسین دید. و تو اگر طالب حقی، خدا را در این دو آینه بنگر.
در کربلا نیز، ارباب، در یک سوی آرمیده و درست در 378 متر آن سوی‌تر، عباس! و این یعنی چه؟!