یکی ازمراسمی که تمام شیعیان خود را ملزم می دانند در آن سهیم باشند و به حضور در برنامه هایش مباهات می کنند، مراسم سوگواری سالار شهیدان حسین بن علی (ع) فرزند دخترپیامبر خدا یعنی فاطمه زهرا (س) است. از بزرگ و کوچک،پیرو جوان و مرد و زن، همه شرکت در این عزاداری را حضور دراین سوگواری ها را جزو وظایف خود می داند. جزو سیره حتمیه علمای بزرگ اسلام نیز تعظیم شعایر بزرگ اسلامی است. مرحوم میرزای شیرازی،صاحب فتوای تحریم تنباکو،از جمله ارادتمندان خاص سیدالشهدا (ع) بود که روز عاشورا با پاهای برهنه و بدون عمامه بر سر و سینه زنان، خود را در میان عزاداران حسینی قرار می داد و با آنها مسافتی طولانی عزاداری می کرد و در جواب آنها که معترض بودند که مرجعیت باید شأن خود را داشته باشد، می فرمودند: «وقتی حادثه عاشورا چشمان علی بن موسی الرضا(ع) را مجروح کرد (از شدت گریه)، پس آیا جا ندارد که ما نیز خود را در این روز متأثر کنیم؟» لذا روح عزاداری سیدالشهدا(ع) نه تنها صرف ماتم زده شدن و دلمردگی نیست؛ بلکه موجب رشد و تعالی نیزهست. طبیعی است اسلام که یک مکتب پویا و زنده است،فلسفه ظهورش در دوران جاهلیت، مبارزه با خرافات و بت پرستی و بدعت ها و جهل و ظلم بوده و اگر در هریک از اجزای دین خرافات یا بدعت یا جهلی دیده شود،نه تنها باید با آن مخالفت کرد بلکه باید با آن مبارزه و آن را ریشه کن کرد. اما عزاداری برای سیدالشهدا(ع) تنها عاملی است که دنیای پیشرفته امروز هنوز نتوانسته است با مقیاس های مادی خود آن را بسنجد. در ایران اسلامی،در این ایام، همه ساله داربست های حسینیه ها و تکایا را برپا کرده و پرچم های سبز و قرمز و مشکی را برافراشته می کنند تا خود را در این مراسم بیمه کنند و سلامت واقعی به دست آورند. البته اشتباه نشود!عزاداری سیدالشهدا(ع) از حیث ماهیت با سایر سوگواری ها متفاوت است و در آن هر کاری که انجام می شود هدفش عشق و قرب است. عزاداران جاروکردن، چای ریختن، نذری دادن، سینه زدن و گریه کردن را موجب تقرب به خالق هستی و عشق به اهل بیت پیامبر(ص) و خروش و جوشش و هیجان واقعی می دانند. کمتر عیدی هست که در آن تأکید به خواندن زیارت امام حسین(ع) نشده باشد،در حالی که روز عید روز شادی است و این با خواندن زیارت امام حسین(ع) ظاهراً منافات دارد؛ اما حقیقت، چیز دیگری است. خواندن زیارت امام حسین (ع) حقیقتاً قلب هارا صفا و آرامش می دهد و شادی ظاهری و باطنی را به انسان هدیه می کند. امام صادق (ع) فرمودند: «ان لقتل الحسین علیه السلام حراره فی قلوب المؤمنین لایبرو ابدا: همانا در کشته شدن حسین(ع) حرارت و عشقی در قلوب مؤمنین ایجاد می شود که هرگز سرد و خاموش نمی شود.» برای این فرصتی که برای جوانان ما،چه دانشگاهی و چه دانش آموز و چه کاسب و چه ورزشکار و چه هنرمند، دست داده؛نه تنها باید ارزش قایل شد، بلکه باید آنها را پشتیبانی کرد و اگر احیاناً اشتباهاتی در عزاداری های آنان نیز به چشم خورد، با سعه صدر و حلم ورزی، آن اشتباهات را به مرور زمان کم کرد و به مسیر صحیحی بازگرداند .