علامه شیخ عبدالواحد مظفر

«عباس، از فقهای عظام و علمای اعلام بوده و شکی نیست که او وحید در فقاهت وعلم است(1).

آیت الله شیخ محمد ابراهیم کلباسی

«طبقه رعیت را درک مقام و مرتبه فضل او میسر نیست، بلکه عباس، علم ربانی دارد وعالم ربانی است (2).

علامه میرزا محمدعلی اردوبادی

علامه قصیده ای سروده است که ترجمه برخی ابیات آن چنین است :«عباس که عالم به قرآن، آگاه به طریق هدایت و علم ودین ومنسوب به خمسه طیبه است، شأنش را بس والاتر ازآن می دانم که تیری پرتاب کند و به هدف ننشیند یا کرداری از او سرزند وآلوده به گناه باشد.ما همانند زاده رسول خد(ص) (یعنی امام حسن وامام حسین(ع) عصمت را در او شرط نمی دانیم، اما چنین نیست که بگویی از او گناهی سرزده باشد (3).

بقیه در ادامه مطلب

علامه محقق، مولا محمد باقر بیرجندی

«عباس (ع) از بزرگان اهل فضل وبصیرت خاندان عصمت و طهارت بوده، بلکه عالِم تعلیم نیافته است واین با برخورداری او از تعالیم پدرش منافاتی ندارد»(4).

علامه مامقانی

«وقد کان من فقهاء اولاد الائمه؛ حضرت اباالفضل العباس(ع) از فقهای فرزندان امامان (ع) بود»(5).
1. امیر مؤمنان علی(ع) دست های قمر بنی هاشم راپس از ولادت بوسید.
از این رو، گفته اند: می توان دست فرزند را از سر عطوفت وشفقت بوسید(6).
2. در زیارت نامه منسوب به حضرت ولی عصر(ع) و درسلام آن حضرت (ع) به قمر بنی هاشم به چهار فضیلت سقای کربلا، حضرت عباس (ع) اشاره شده است:
الف) جانش را نثار برادر کرد؛
ب) دنیا را وسله نیل به آخرت قرار داد؛
ج) نگهبان سپاه وخیمه های حرم حضرت سیدالشهدا(ع) بود و بسیار کوشید آب را به لب تشنگان برساند؛
د)دو دستش در راه جهاد فی سبیل الله قطع شد(7).
3. حضرت ابوالفضل العباس(ع) با توجه به زمان تولدش، پنجمین پسر حضرت علی(ع) است.فرزندان آن حضرت عبارتنداز: امام حسن(ع)؛ امام حسین (ع)؛ حضرت محسن که در سال 11هجری قمری سقط وشهید شد؛ محمد حنفیه وحضرت عباس.
4. بنا بر ظن قوی نقل است محل دفن سر مقدس حضرت قمر بنی هاشم (به همراه سر مقدس علی اکبر وحبیب بن مظاهر) در قبرستان باب الصغیر دمشق در سوریه است. (8)

پی نوشت :

1-نک:بطل العلقمی، ج2، صص184 و185.
2-نک:خصائل العباسیّه.
3-نک: مجید زجاجی کاشانی، سقای کربلا، ص 70.
4-480داستان از فضایل، مصائب و کرامات حضرت اباالفضل العباس(ع)، ص 102، به نقل از : محمد باقر بیرجندی، کبریت احمر.
5-نک:نتقیح المقال، ج2، ص128.
6-چهره درخشان قمر بنی هاشم، ج1، ص9.
7-همان، صص11و 12، به نقل از: سوگنامه آل محمد.
8-نک: علامه سید محسن امین جبل عاملی، اعیان الشیعه،ج 1،ص 627.